Annríki

Vá, thad er buid ad vera mikid ad gera undanfarid og jeg hef varla haft tima til ad skrifa.

A midvikudag keyptum vid okkur leikfimiskort i Stallet, studenta-gymminu hjerna rjett hja. Jeg keypti mjer lika agaetis ithrottasko thar sem jeg tok mina ekki med, enda var plastid i odrum loftpudanum brotid og thorf a nyjum skom. Nu, nu, svo for jeg daginn eftir i nyju skonum, nyja bolnum og nyju buxunum ur H&M og profadi rodravjelina og hlaupabrettid, og lodin lika. Thetta er finn stadur. Haegt ad fara i tima lika. En a midvikudaginn keyptum vid okkur lika mida a tonleika i Stokkholmi sama kvold, The Flaming Lips voru ad spila thar a stad sem heitir München-bryggeriet. Thad var rosa stud a okkur thetta kvold, drukkum nog af sider og bjor en gatum thvi midur ekki verid ut tonleikana thvi vid thurftum ad komast aftur heim til Uppsala. En vid rjett misstum af skottinu a sidustu lestinni sem for fyrir 12. Vid urdum ad bida a brautarstodinni i 40 min eftir rutu. Svolitid svekkjandi. En thetta bjargadist.


Sidan hef jeg verid a kafi i heimaverkefnum sem skila a a morgun. Allur fostudagurinn fram a kvold, laugardagur og sunnudagur og jeg sem aetladi ad gera e-d skemmtilegt i dag. Leyfi mjer thad kannski a morgun eftir timann.

Thad for thvilikur timi hja okkur i morgun (og dag) ad reikna nokkur ofureinfold daemi, Fourier-ummyndanir, en vid vorum oskaplega lengi ad hrokkva i gang og muna nokkurn skapadan hlut sem vid laerdum i greiningu 4. Thvilikt svekkelsi ad vera buin ad gleyma bokstaflega ollu. Mæða, mæða.