Kafnadi naestum thvi!!!

Hae ho aftur. Uff. Jeg er fegin ad vera enn a lifi. Hitabylgja hjer og rutuferdin langa var i dag. Ojjj og loftkaelingin ekki i lagi i rutunni. Mjer fannst jeg vera ad kafna mest alla leidina, thetta var eins og ad sitja i gufubadi i 7 og halfan klukkutima. Leid tho baerilega sidasta klukkutimann, enda adeins farin ad venjast hitanum. Hihi, fer aldrei i svona rutuferd aftur i Bretlandi, nei nei. Tek lestina thott hun sje helmingi dyrari. Skarra er thad nu. Nu. Svaekja i London. Okkur langadi badar helst strax heim i svalann. Sjerstaklega thegar vid komum a herbergid a hostelinu sem mamma hafdi pantad fyrir okkur a. Og nu aettu vinkonur minar ad vita ad jeg er nu engin pempia, von ymsu ur fjallaferdum og svona. En thetta. Uffffff. Fangakoja i half-subbulegu herbergi, enginn rumbotn, bara gormar svo rassinn sigur e-t nidur til andskotans (afsakid ordbragdid...) og vaskur i einu horninu litid bord og skitugur stoll. Engir snagar, ekkert til ad hengja neitt a. sturta og klosett a ganginum. Thurfti ad bregda mjer stutt thangad inn eftir svitabadid i dag. Meira ufffff. Mikil klorlykt inni. Og adur en jeg komst ur fotunum fyrir sturtuna var mig halfpartinn farid ad svida i halsinn af klornum. Fylltist allt i einu mikilli skelfingu, rjett ljet renna a mig og ut. Sa fyrir mjer ad jeg myndi lida tharna ut af og jeg veit ekki hvad. Hihihi, thad er tho netadgangur hjer, en til ad toppa allt saman er alveg jafn-heitt hjer inni i tolvuherberginu og i rutunni i dag. Thetta er nu bara farid ad verda meira en litid fyndid allt saman:-)
Oxford street a morgun og e-r sofn. Svo heim heim heim i dasamlega islenska sumarid og... viiiiii (rokid).