mánudagur, janúar 17, 2005

The end is nigh (and revenge is sweet)


Já. Sá þessa líka brjáluðu mynd um daginn, Old Boy. Afskaplega svört og ömurleg og ljót á köflum en góð. Hefndarþorstinn heldur tórunni í manninum fjötraða. Ræninginn þó enn meiri fangi eigin tilfinningafjötra. Sá þó meira léttmeti um helgina. Vildi fá Big með á Alfie (jáhhh, sumir hefðu haft gott af því) en The Incredibles varð fyrir valinu. Myndin kom ótrúlega á óvart, mjög skemmtileg.
Annars var hátíðarfundur MOBS á föstudaginn. Jaaaaá, soldið skrautlegt kvöld. Sei nó mor.

Og: In my life, why do I smile at people who I'd much rather kick in the eye... (Smiths eiga alltaf réttu orðin;-)

Engin ummæli: